NUN MI CHIAMARI FIMMINA di Laura La Sala, la Poetessa del cuore e della volontà
Nun mi chiamari fimmina Nun mi chiamari fimmina Sì nta li to ochhi nun viu rispettu Sì pensi ca fussi di to proprietà E mi tratti comun a pupa di pezza Ccu testa vacanti e misuri accattivanti. Nun mi chiamari fimmina: sì nta lu lettu nun duni rispettu! Si quannu ti parru, li paroli su sparsi a lu ventu E usi la lingua comu un cureddu, e mi fa capiri can un cuntu nenti. Chiamami fimmina: sì mi duni affettu rispettu, amannu la vita, e parri cu mmia comu fussi, l’avemaria. Chìamami amuri: quannu mi senti cantari e lu cori vola cu sogni e pinseri. Chìamami fimmina di panza cu tanta sustanza, quannu apprezzi chiddu ca fazzu, quannu lu cori e la menti è nsintunia, macari sbagghiannu nsemmula a mmia, Chiamami! Chiamami amuri Quannu nasci la magia tra tia e mia, quannu la nostra è sana fuddia. Tratta dalla silloge “NUN MI CHIAMARI FIMMINA” EDIZIONE “MEDINOVA” 1° PREMIO Nino Martoglio città di Grotte Finalista al XXXXII° PREMIOGIO GIOACCHINO Arnone città di Marineo 3° classificata PREMIO MELA
Grazie. Vogliamo chiamarlo VETRI IN ROSSO?
RispondiEliminaAngela